μπρα ντεφερ

κάθε φορά που έφτανες
_στο στόμα μου_
κρεμόταν ένας μικρός λυγμός
ανήσυχα τρίβονταν τα χέρια μεταξύ τους
κι ένα να νικήσει
αδύνατον
αφύσικα απαλοί (μελωδικοί σχεδόν)
κραδασμοί
ταρακουνούσαν το "είναι" μου
ή μήπως το "ήταν";

παρόν ή παρελθόν, ποτέ δεν μάθαμε.